Sloop is het afbreken of uit elkaar nemen van een roerend of onroerend goed.

Wanneer men vanuit het oogpunt van recycling opereert zal er zo veel mogelijk heel gehouden worden, en zullen de onderdelen zo veel mogelijk gescheiden worden om bijvoorbeeld de metalen van elkaar te scheiden, om ze vervolgens weer te kunnen smelten, en te kunnen verkopen als grondstof aan fabrieken of groothandels.

Om slopers tegen vrijkomend asbest te beschermen moet tegenwoordig eerst een asbestinventarisatie worden uitgevoerd.

Sloopvergunning
Om te mogen slopen is in Nederland in beginsel een sloopvergunning (tegenwoordig omgevingsvergunning slopen]) vereist van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente waarin het te slopen bouwwerk zich bevindt. De Woningwet bepaalt namelijk in artikel 7b lid 2 onder d dat het verboden is om te slopen tenzij wordt voldaan aan de gemeentelijke bouwverordening; in de bouwverordening is vervolgens een bepaling opgenomen, die sloop verbiedt, tenzij aan de bepalingen in de verordening wordt voldaan. Vaak is voor kleinere sloopwerkzaamheden geen sloopvergunning vereist. Sinds 1 juli 2008 zijn er algemene bepalingen omtrent de sloopvergunning opgenomen in de Wet ruimtelijke ordening onder artikel 3.20, dat bepaalt wanneer een sloopvergunning moet worden geweigerd, wanneer deze niet vereist is en enkele procedurele voorschriften. Zo wordt ook bepaald dat het college van burgemeester en wethouders aan de vergunning voorwaarden kunnen verbinden.

Voor het indienen van een sloopvergunning bestaan bij gemeenten daarvoor bedoelde formulieren. De reactie of het niet tijdig reageren op aanvraag om een sloopvergunning van de gemeente is een besluit in de zin van de Algemene wet bestuursrecht. Een aangevraagde, verleende of geweigerde sloopvergunning wordt gepubliceerd, doorgaans in de lokale huis-aan-huiskrant. Belanghebbenden kunnen tegen dit besluit bezwaar maken bij de gemeente.

Sloopkogel
Een sloopkogel (in het Nederlands soms ook beuk genoemd) is een zware stalen bal die wordt gebruikt in de sloopsector, meestal om gebouwen te slopen die voor het grootste deel uit beton bestaan. De sloopkogel wordt aan een kraan gehangen en vervolgens meermalen tegen de zijkanten van het te slopen gebouw geslagen. De kinetische energie van de bewegende kogel, die met een klap tot stilstand komt tegen het doelwit, is voldoende om het beton te laten barsten en te verbrokkelen.

Sloopkogels bestaan uit gehard staal en ze zijn er in verschillende gewichtsklassen. De meest gangbare maten hebben een massa van 500 kilogram tot ongeveer zes ton. Vroeger was een sloopkogel meestal bolvormig. Maar tegenwoordig wordt de variant die eruitziet als een peer zonder top het meest gebruikt, dit omdat deze vorm beter weer los te krijgen is wanneer hij ergens doorheen slaat en vast komt te zitten.

De laatste tijd is de sloopkogel minder in zwang geraakt bij het slopen van gebouwen vanwege de opkomst van sterke hydraulische machines met ver reikende armen. Op deze machines kan een breed scala aan hydraulische scharen worden gezet, waarmee een gebouw efficiënter kan worden afgebroken dan met een sloopkogel. Deze machines zijn veelzijdiger en het puin is er beter mee te scheiden zodat recycling van het puin makkelijker is. Slopen door middel van een sloopkogel vraagt verder om enige ruimte rondom het gebouw en om een goed getrainde kraanmachinist, en ook die zijn niet altijd voorhanden.

Meerdere sloopbedrijven claimen de sloopkogel te hebben uitgevonden, maar het kan niet goed meer achterhaald worden wie werkelijk de eerste was die een sloopkogel gebruikte.